Logodiatrofis.gr
Παθήσεις

Τι μπορεί να φάει ένας διαβητικός;

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια διαταραχή του μεταβολισμού του σακχάρου και η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο.

Η ινσουλίνη είναι ορμόνη που εκκρίνεται από τα ενδοκρινικά κύτταρα του παγκρέατος και παίζει σπουδαίο ρόλο στο μεταβολισμό του οργανισμού.

Συγκεκριμένα, ρυθμίζει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα γιατί βοηθάει τη γλυκόζη να μεταφερθεί μέσα στα κύτταρα και να τα θρέψει.

Η έλλειψη της ινσουλίνης έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του σακχάρου στο αίμα πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα, δηλαδή οδηγεί στην υπεργλυκαιμία.

Υπάρχουν 4 τύποι διαβήτη:
1. Ο διαβήτης νεανικού τύπου ή ινσουλινοεξαρτώμενος (τύπου 1 διαβήτης) .
2. Ο διαβήτης της ώριμης ηλικίας ή μη ινσουλινοεξαρτώμενος ( τύπου 2 διαβήτης)
3. Ο διαβήτης της ώριμης ηλικίας σε νέο άτομο.
4. Ο διαβήτης τύπου μη ανοχής της γλυκόζης

Στο νεανικό διαβήτη οι άρρωστοι αναπτύσσουν τον διαβήτη σε νεαρή ηλικία και έχουν έλλειψη ινσουλίνης με αποτέλεσμα την χορήγησή της για να θεραπευτούν.

Στον διαβήτη των ενηλίκων οι άρρωστοι είναι συνήθως μέσης ηλικίας ή ηλικιωμένοι και συχνά παχύσαρκοι.

Σε αυτήν την περίπτωση, οι άρρωστοι δεν έχουν μεγάλη έλλειψη ινσουλίνης και αντιμετωπίζουν τη νόσο με δίαιτα ή με αντιδιαβητικά φάρμακα.

Πολλές φορές όμως, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τα αντιδιαβητικά φάρμακα δεν επαρκούν και μερικοί λαμβάνουν ινσουλίνη.
 

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Η αιτιολογία της πάθησης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως:

  • Κληρονομικοί παράγοντες.
  • Παγκρεατικές παθήσεις (οξεία ή χρόνια παγκρεατίτιδα, καρκίνωμα του παγκρέατος, χειρουργική παγκρεατεκτομή).
  • Παχυσαρκία.
  • Ανοσολογικοί μηχανισμοί που καταστρέφουν τα κύτταρα του παγκρέατος που εκκρίνουν ινσουλίνη.
  • Λοιμώξεις του παγκρέατος από ιούς.
  • Άλλες ενδοκρινείς παθήσεις που επηρεάζουν τον μεταβολισμό του σακχάρου.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Εκτός από την χορήγηση αντιδιαβητικών φαρμάκων και ινσουλίνης, βασικός παράγοντας είναι και η διατροφή για τη ρύθμιση της γλυκόζης του αίματος στους διαβητικούς ασθενείς.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η κατανάλωση μικρών και συχνών γευμάτων κατά τη διάρκεια της ημέρας καθώς και η σωστή επιλογή των τροφίμων ώστε να μην ανεβαίνουν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.

Η διατροφή ενός διαβητικού ασθενή πρέπει να περιλαμβάνει:

Υδατάνθρακες και κυρίως σύνθετους υδατάνθρακες που να αποτελούν το 50% των ολικών θερμίδων περίπου της διατροφής του.

Τροφές πλούσιες υδατάνθρακες είναι τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα φρούτα και τα λαχανικά καθώς και γαλακτοκομικά προϊόντα χαμηλά σε λιπαρά.

Για την καλύτερη ρύθμιση της γλυκόζης καλό θα είναι να καταναλώνονται καθημερινά οι ίδιες ποσότητες υδατανθράκων ώστε να μην υπάρχουν διακυμάνσεις της γλυκόζης του αίματος.

Πρωτεΐνες

15-20% των συνολικών θερμίδων γιατί οι πρωτεϊνικές απαιτήσεις του διαβητικού ασθενούς υπολογίζονται 1-1,5 g/kg του επιθυμητού βάρους αν φυσικά δεν υπάρχει νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια.

Σε περιπτώσεις γαλουχίας, κύησης, λοίμωξη ή σύνδρομο δυσαπορρόφησης απαιτείται μεγαλύτερη ποσότητας πρωτεΐνης.

Λίπη

30-35% των συνολικών θερμίδων.

Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα που υπάρχουν στα ζωικά λίπη να μην ξεπερνούν το 10% στην καθημερινή διατροφή.

Να αποφεύγονται πλήρως τα trans-λιπαρά οξέα από το διαιτολόγιο του διαβητικού που βρίσκονται σε στερεά λίπη όπως το βούτυρο, μείγματα βουτύρου που επαλείφονται στο ψωμί ή που προστίθενται στο φαγητό κατά το μαγείρεμα.

Τα κορεσμένα και τα trans-λιπαρά οξέα είναι η αιτία δημιουργίας εγκεφαλικών επεισοδίων, καρδιαγγειακών παθήσεων και αρτηριοσκλήρυνσης.

Είναι καλό να χρησιμοποιούνται λίπη χαμηλής περιεκτικότητας όπως γιαούρτι με λίγα λιπαρά, σάλτσα ντομάτας, φρυγανιές με μαρμελάδα χωρίς ζάχαρη και μαλακή μαργαρίνη.

Να καταναλώνονται τρόφιμα πλούσια σε φυτικές ίνες οι οποίες βρίσκονται στα φασόλια, στα μπιζέλια, στη βρώμη, το κριθάρι, στα εσπεριδοειδή και στα καρότα, στα λαχανικά, στο σιτάλευρο ολικής αλέσεως και στο πίτουρο του σιτάλευρου.

Οι φυτικές ίνες διακρίνονται σε 2 κατηγορίες: στις αδιάλυτες και στις διαλύτες .

Οι αδιάλυτες αυξάνουν την κίνηση του εντέρου και οι διαλυτές φυτικές ίνες βοηθούν στη μείωση της χοληστερόλης.

Καλή θεωρείται η κατανάλωση 25-50 g φυτικών ινών ημερησίως.

Κατανάλωση ψαριών τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα.

Τα ψάρια είναι ένας καλός τρόπος αντικατάστασης των κρεάτων με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος.

Ψάρια όπως ο μπακαλιάρος και ο τόνος έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά οξέα.

Επίσης, επιτακτική θεωρείται η κατανάλωση ω-3 λιπαρών οξέων που βρίσκονται στο σολομό, στη ρέγκα και στον κολιό γιατί προάγουν την υγεία της καρδιάς και μειώνονται τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων.

Προσοχή όμως, τα ψάρια να μην καταναλώνονται τηγανιτά.

Καλή είναι η κατανάλωση σουκρόζης ή τρόφιμα που περιέχουν σουκρόζη και δεν πρέπει να αποκλείονται από το διαιτολόγιο του διαβητικού ασθενούς.

Τέλος, πρέπει να αποφεύγονται τροφές όπως είναι η ζάχαρη, τα γλυκά, η γλυκόζη, οι σοκολάτες, οι καραμέλες και οι μαρμελάδες με ζάχαρη, το μέλι, οι χυμοί φρούτων με προσθήκη ζάχαρης, και αλκοολούχα ποτά.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ασθένεια που δεν αντιμετωπίζεται μόνο με την χορήγηση αντιδιαβητικών φαρμάκων και ινσουλίνης αλλά επιβάλλεται και η σωστή διατροφή και δίαιτα.

Απαραίτητη είναι η συχνή παρακολούθηση από τον γιατρό και τον διαιτολόγο καθώς και των εξετάσεων αίματος και της νεφρικής λειτουργίας και ο ασθενής πρέπει να καταλάβει πως ο διαβήτης είναι πρόβλημα που θα το έχει εφ’όρου ζωής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ