Οι ερευνητές λένε ότι πολλοί από αυτούς που λάμβαναν μια καθημερινή δόση της χημικής ουσίας σουλφοραφάνης, βίωσαν μια σημαντική βελτίωση στην κοινωνική τους αλληλεπίδραση και τη λεκτική επικοινωνία, παράλληλα με μείωση στις επαναλαμβανόμενες, τελετουργικές συμπεριφορές, σε σχέση με εκείνους που έλαβαν εικονικό φάρμακο.
Η έρευνα, μια συνδιασμένη προσπάθεια του νοσοκομείου για παιδιά MassGeneral και της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Johns Hopkins, συμπεριέλαβε 40 έφηβα αγόρια και νεαρούς άντρες ηλικίας 13-27 ετών με μέτριο έως σοβαρό αυτισμό.
Πριν την αρχή της μελέτης, οι φροντιστές και οι γιατροί των ασθενών συμπλήρωσαν 3 αξιολογήσεις της συμπεριφοράς: την Aberrant Behavior Checklist (ABC), την Social Responsiveness Scale (SRS) και την Clinical Global Impressions-Improvement scale (CGI-I).
Οι αξιολογήσεις αυτές μετρούν αισθητηριακές ευαισθησίες, ικανότητα δημιουργίας σχέσεων με άλλους, ικανότητες λεκτικής επικοινωνίας, κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και άλλες συμπεριφορές που σχετίζονται με τον αυτισμό. 26 από τους συμμετέχοντες επιλέχθηκαν τυχαία για να λάβουν, με βάση το βάρος τους, 9-27 mg σουλφοραφάνης ημερησίως και οι υπόλοιποι 14 έλαβαν εικονικό φάρμακο.
Οι αξιολογήσεις της συμπεριφοράς συμπληρώθηκαν ξανά στις 4, 10 και 18 εβδομάδες καθώς η θεραπεία συνεχιζόταν. Μια τελική αξιολόγηση της συμπεριφοράς συμπληρώθηκε για τους περισσότερους συμμετέχοντες 4 εβδομάδες αφού η θεραπεία είχε σταματήσει.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι οι περισσότεροι από αυτούς που ανταποκρίθηκαν στη σουλφοραφάνη παρουσίασαν σημαντικές βελτιώσεις από την πρώτη μέτρηση στις 4 εβδομάδες και συνέχισαν να βελτιώνονται κατά τη διάρκεια της θεραπείας.
Μετά απο 18 εβδομάδες θεραπείας το σκορ στις αξιoλογήσεις ABC και SRS των ατόμων που έλαβαν σουλφοραφάνη μειώθηκε κατά 34% και 17% αντίστοιχα με βελτίωση στις εξάρσεις ευερεθιστότητας, στο λήθαργο, στις επαναληπτικές κινήσεις, στην υπερκινητικότητα, τη συναίσθηση, την επικοινωνία, τα κίνητρα και τις ιδιοτροπίες.
Μετά από 18 εβδομάδες θεραπείας, σύμφωνα με την αξιολόγηση CGI-I, 46%, 54% και 42% των συμμετεχόντων που λάμβαναν σουλφοραφάνη βίωσαν αξιοσημείωτη βελτίωση στην κοινωνική αλληλεπίδραση, την αποκλίνουσα συμπεριφορά και τη λεκτική επικοινωνία αντίστοιχα.
Τα σκορ εκείνων που πήραν σουλφοραφάνη είχαν την τάση να επανέλθουν στις αρχικές τιμές τους όταν εκείνοι σταμάτησαν να παίρνουν τη χημική ουσία.
Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι τα επίπεδα των πρόδρομων ενώσεων της σουλφοραφάνης που υπάρχουν σε διαφορετικές ποικιλίες μπρόκολου διαφέρουν πολύ μεταξύ τους.
Επιπρόσθετα, η ικανότητα των ατόμων να μετατρέψουν αυτές τις πρόδρομες ουσίες στην ενεργή σουλφοραφάνη επίσης παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις.
Θα ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθούν τα επίπεδα σουλφοραφάνης που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη με την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων μπρόκολου ή άλλων σταυρανθών λαχανικών.
Επιμέλεια Κειμένου
Κωνσταντίνος Κρανιώτης
Τελειόφοιτος Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Μέλος της Ομάδας Logodiatrofis.gr
konstantinos.kkranio.kraniotis@gmail.com
