Τα πρεβιοτικά ίσως βοηθούν μέσω πρωτεϊνών στην απορρόφηση του σιδήρου.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σαο Πάολο και το τμήμα Παιδιατρικής εξέτασαν την επίδραση της ινουλίνης και της ολιγοφρουκτόζης σε παράγοντες που ρυθμίζουν την απελευθέρωση και την αποθήκευση σιδήρου σε αναιμικά ποντίκια κατά τη φάση ανάπτυξης.
Στα αρσενικά ποντίκια από την ηλικία των 21 ημερών δόθηκε δίαιτα χωρίς σίδηρο για 2 εβδομάδες ώστε να επιτευχθεί σιδηροπενική αναιμία, μετά από αυτό τους δόθηκε μια δίαιτα ελέγχου με 10% ινουλίνη ή μια δίαιτα με 10% ολιγοφρουκτόζη χωρίς συμπληρωματική χορήγηση σιδήρου.
Η υψηλής απόδοσης ινουλίνη που χρησιμοποιήθηκε κατασκευάστηκε από 97g φυτικών ινών ανά 100g, ενώ η ολιγοφρουκτόζη φτιάχτηκε από 5 gυδατανθράκων και 92 gφυτικών ινών.
Μετά από δύο εβδομάδες έγινε ευθανασία στα ποντίκια και εξετάστηκε ο δωδεκαδάκτυλος (το πρώτο και μικρότερο τμήμα του λεπτού εντέρου), το τυφλό (το αρχικό τμήμα του παχέος εντέρου), το κόλον και το ήπαρ τους.
Τα αποτελέσματα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό British Journal of Nutrition προτείνουν ότι η ινουλίνη αύξησε την έκφραση της πρωτεΐνης μεταφοράς του δισθενούς σιδήρου στο τυφλό κατά 162% και την έκφραση δωδεκαδακτυλικής αναγωγάσης του κυτοχρώματος β στο κόλον κατά 136%, παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν την απορρόφηση του σιδήρου.
Â
Επιπτώσεις και μηχανισμοί
Στα ποντίκια που έλαβαν ολιγοφρουκτόζη δεν παρατηρήθηκε διαφορά σε αυτές τις πρωτεΐνες σε σύγκριση με τα ποντίκια της ομάδας ελέγχου, ωστόσο η συγκεντρώσητης εψιδίνης στα ούρα, η οποία ελέγχει την είδοδο του σιδήρου στο πλάσμα, ήταν μειωμένη όπως και η έκφραση συγκεκριμένων πρωτεϊνών στο δωδεκαδάκτυλο (φεροπορτίνη) και στο τυφλό (TNF-a, ιντελευκίνη- 6 και ιντελευκίνη-10).
«Ως εκ τούτου, στη παρούσα μελέτη είναι ξεκάθαρο ότι η υψηλής απόδοσης ινουλίνης και ολιγοφρουκτόζη ασκούν ευεργετικές επιδράσεις μέσω διαφόρων μηχανισμών» αναφέρουν οι ερευνητές.
«Το πιο πιθανό είναι ότι η θετική δράση της ινουλίνης και της ολιγοφρουκτόζης στη σιδηροπενική αναιμία μπορεί να ασκείται πέρα από το στάδιο της εντερικής απορρόφησης σιδήρου, για παράδειγμα στο στάδιο της μεταφοράς, της αποθήκευσης και της ανακύκλωσης του σιδήρου. Ωστόσο παραμένει άγνωστο το αν η ινουλίνη ή ολιγοφρουκτόζη μπορεί να ρυθμίσει τα επίπεδα έκφρασης αυτών των γονιδίων στο μεταβολισμό του σιδήρου. »
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η εψιδίνη και οι ιντερλευκίνες έχουν εξεταστεί σε σχέση με τη φλεγμονώδη αναιμία ωστόσο δεν έχει εξεταστεί η σχέση τους με την σιδηροπενική αναιμία.
Η φλεγμονώδης αναιμία (γνωστή ως χρόνια αναιμία) αναφέρεται στην φυσιολογική προστατευτική απάντηση του σώματος σε ασθένειες απειλητικές για τη ζωή, κατά την οποία μειώνονται τα επίπεδα σιδήρου ώστε να προστατεύσει τον σίδηρο από επικίνδυνες ουσίες και σχετίζεται με τη φερριτίνη, οποία αποθηκεύει και απελευθερώνει το σίδηρο.
Οι ερευνητές επίσης αναφέρουν ότι περαιτέρω μελέτες χρειάζονται ώστε να ξεκαθαριστεί η επίδραση των πρεβιοτικών στις ιντερλευκίνες στη σιδηροπενική αναιμία, λαμβάνοντας υπ΄όψιν το γεγονός ότι οι ιντερλευκίνες επιδεινώνουν την αναιμία μέσω της ανοσολογικής απάντησης.
Επιμέλεια κειμένου
Σοφία Λάκκα
Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Τελειόφοιτη Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Μέλος της Ομάδας Logodiatrofis.gr
