Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μάθετε να διαβάζετε τις ετικέτες των τροφίμων.

Επομένως, όλες οι ετικέτες θα πρέπει να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με: την ονομασία και τη προέλευση του προϊόντος, το καθαρό βάρος, τα στοιχεία της εταιρείας, την ημερομηνία λήξης, πληροφορίες για τα θρεπτικά συστατικά που περιέχει και τα πρόσθετα με το γράμμα Ε και αριθμούς.

 

Ονομασία

Όλα τα συσκευασμένα τρόφιμα αλλά και πολλά μη συσκευασμένα θα πρέπει να φέρουν στην ετικέτα την ονομασία του τροφίμου.

Με την ονομασία αυτή θα πρέπει να προσδιορίζεται ακριβώς το περιεχόμενο του τροφίμου ώστε αυτό να διακρίνεται από άλλα προιόντα. Οι ονομασίες αυτές δεν θα πρέπει να παραπλανούν.

Συστατικά

Τα θρεπτικά συστατικά ενός τροφίμου θα πρέπει να αναφράφονται κατα φθίνουσα σειρά ανάλογα με το βάρος τους.

Περιγράφουν την ενεργειακή αξία και τα θρεπτικά στοιχεία ενός τροφίμου (π.χ. πρωτεΐνες, λίπη, ίνες, νάτριο, βιταμίνες και μέταλλα).

Όταν αναγράφεται ισχυρισμός σχετικά με τις θρεπτικές ιδιότητες του προϊόντος, οι πληροφορίες αυτές παρέχονται υποχρεωτικά.

Διατήρηση

Η ημερομηνία λήξης και η ημερομηνία η οποία αναφέρεται στην «ανάλωση κατά προτίμηση πριν από» δηλώνουν το χρονικό διάστημα το οποίο θα παραμείνει φρέσκο το τρόφιμο και θα είναι ασφαλής η κατανάλωσή αυτού.

Η «ημερομηνία λήξης» χρησιμοποιείται για τρόφιμα που χαλούν εύκολα (π.χ.κρέας, αβγά, γαλακτοκομικά).

Όλα τα συσκευασμένα νωπά προϊόντα φέρουν «ημερομηνία λήξης». Δεν πρέπει να καταναλώνετε προϊόντα μετά την «ημερομηνία λήξης» τους, επειδή είναι πιθανό να πάθετε τροφική δηλητηρίαση.

Η «ανάλωση κατά προτίμηση πριν από» χρησιμοποιείται για τρόφιμα που μπορούν να διατηρηθούν περισσότερο καιρό (π.χ. δημητριακά, ρύζι, μπαχαρικά). Δεν κινδυνεύετε εάν καταναλώσετε το προϊόν μετά την ημερομηνία που δηλώνεται, αλλά πιθανόν να έχει ξεκινήσει η αλλοίωση της γεύσης του και της υφή του.

Παραγωγός ή Εισαγωγέας

Η επωνυμία και η διεύθυνση του παραγωγού, του συσκευαστή ή του εισαγωγέα θα πρέπει να αναγράφονται ευανάγνωστα στη συσκευασία προκειμένου να γνωρίζετε με ποιον πρέπει να επικοινωνήσετε σε περίπτωση που έχετε κάποιο παράπονο ή επιθυμείτε να λάβετε περισσότερες πληροφορίες για το προϊόν.

Προέλευση

Η ένδειξη της χώρας ή της περιφέρειας προέλευσης είναι υποχρεωτική για ορισμένες κατηγορίες προϊόντων όπως το κρέας, τα φρούτα και τα λαχανικά.

Είναι επίσης υποχρεωτική όταν το εμπορικό σήμα ή άλλα στοιχεία της ετικέτας, όπως μια εικόνα, μια σημαία ή μια αναφορά σε τόπο μπορούν να παραπλανήσουν τον καταναλωτή ως προς την πραγματική προέλευση του προϊόντος.

Επεξήγηση των αριθμών «Ε»

Εάν ένα πρόσθετο τροφίμων φέρει αριθμό E, αυτό καταδεικνύει ότι έχει περάσει τις δοκιμασίες ασφάλειας και έχει εγκριθεί για χρήση σε όλη την ΕΕ. Η έγκριση αυτή παρακολουθείται, επανεξετάζεται και τροποποιείται βάσει των νέων επιστημονικών στοιχείων.

Ορισμένα κοινά πρόσθετα τροφίμων είναι τα εξής:

• Αντιοξειδωτικά: βοηθούν να διατηρούνται περισσότερο τα τρόφιμα, καθώς εμποδίζουν τα λίπη, τα έλαια και ορισμένες βιταμίνες να ενωθούν με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας. Η οξείδωση κάνει το τρόφιμο να ταγγίσει και να χάσει το χρώμα του. Παράδειγμα: Βιταμίνη C, η οποία ονομάζεται επίσης ασκορβικό οξύ ή E300.
• Χρωστικές ουσίες: μερικές φορές χρησιμοποιούνται ώστε να αντικαταστήσουν τη φυσική απώλεια χρώματος από τη μεταποίηση ή την αποθήκευση του τροφίμου ή για να σταθεροποιήσουν το χρώμα του προϊόντος. Παράδειγμα: Καραμέλα (E150α), που χρησιμοποιείται σε προϊόντα όπως οι σάλτσες και τα αναψυκτικά.
• Γαλακτωματοποιητές, σταθεροποιητές, πυκνωτικά και πηκτικά μέσα: οι γαλακτωματοποιητές, όπως οι λεκιθίνες (E322), βοηθούν να αναμειγνύονται συστατικά τα οποία φυσιολογικά δεν θα αναμειγνύονταν, όπως το λάδι και το νερό. Οι σταθεροποιητές βοηθούν να μην ξεχωρίσουν ξανά συστατικά τα οποία έχουν ενωθεί. Ένα κοινό πηκτικό μέσο είναι η πηκτίνη (E440), η οποία χρησιμοποιείται στις μαρμελάδες. Τα πυκνωτικά μέσα δίνουν μεγαλύτερη πυκνότητα στο τρόφιμο όπως ακριβώς η προσθήκη αλευριού κάνει μια σάλτσα πιο πυκνή.
• Ενισχυτικά γεύσης: αναδεικνύουν τη γεύση σε πικάντικα ή γλυκά τρόφιμα χωρίς να προσθέτουν κάποια δική τους γεύση. Παράδειγμα: το όξινο γλουταμινικό νάτριο (E621), пου προστίθεται συχνά σε μεταποιημένα τρόφιμα, κυρίως σε σούπες, σάλτσες και λουκάνικα.
• Συντηρητικά: βοηθούν στην διατήρηση των τροφίμων. Τα περισσότερα τρόφιμα τα οποία έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής περιέχουν συντηρητικά, εκτός εάν έχει εφαρμοστεί άλλη μέθοδος συντήρησης – όπως κατάψυξη, κονσερβοποίηση ή αποξήρανση. Παραδείγματα: Τα αποξηραμένα φρούτα υφίστανται συχνά επεξεργασία με διοξείδιο του θείου (E220) για να μην αναπτύσσουν μούχλα ή βακτήρια, ενώ το μπέικον, το ζαμπόν, το παστό βοδινό και άλλα αλλαντικά υφίστανται επεξεργασία με νιτρώδη και νιτρικά άλατα (E249έως E252) κατά την επεξεργασία τους.
• Γλυκαντικές ουσίες: χρησιμοποιούνται συχνά αντί για ζάχαρη σε προϊόντα όπως τα αναψυκτικά με ανθρακικό, το γιαούρτι και οι τσίχλες. Παραδείγματα: Ασπαρτάμη (E951), σακχαρίνη (E954), ακεσουλφάμη Κ (E950) και σορβιτόλη (E420).

Μερίδα σερβιρίσματος

Είναι προτιμότερο να μην συγκρίνετε θερμίδες ή περιεκτικότητα σε κάποιο συστατικό ή σε κάποιο χημικό πρόσθετο, ανά μερίδα προϊόντος. Πολλές εταιρείες, για να βελτιώσουν την εικόνα του προϊόντος ή για να μετριάσουν κάποιο αρνητικό χαρακτηριστικό, ορίζουν αυθαίρετα το μέγεθος της μερίδας.

Για παράδειγμα, κάποιες εταιρείες αναφέρουν θερμίδες και θρεπτικά συστατικά ανά 30 γραμμάρια, άλλες ανά 40 γραμμάρια. Δε γίνεται να συγκρίνετε έτσι. Αντί αυτού, προτιμήστε να συγκρίνετε με βάση αναφοράς τα 100gr προϊόντος.

Επιμέλεια κειμένου

Οικ.Οικονομίας και Οικολογίας
annabeseli@gmail.com
Μέλος της Ομάδας Logodiatrofis.gr