Τι να προτιμήσω; Διατροφική και θερμιδική σύγκριση του χαλβά από σιμιγδάλι και του χαλβά από ταχίνι.

Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θέλει να καταναλώνει γλυκά σε καθημερινή συχνότητα, αλλά και το γεγονός ότι τα κρούσματα Σακχαρώδη Διαβήτη αλλά και καρδιαγγειακών νοσημάτων αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, οδηγούμαστε πια από ανάγκη στην αναγνώριση και επιλογή αυτών που είναι πιο υγιεινά και δεν «φορτώνουν» τον οργανισμό μας με περιττά συστατικά.

 

Τα δύο είδη χαλβά είναι παραδοσιακά γλυκά και αν και έχουν το ίδιο όνομα, διαφέρουν σημαντικά στα υλικά παρασκευής οπότε και στα περιεχόμενα συστατικά τους.

Πιο συγκεκριμένα ο ταχινένιος χαλβάς αποτελείται από ταχίνι και γλυκόζη ή μέλι ενώ ο σιμιγδαλένιος από σιμιγδάλι, ζάχαρη, λάδι ή βούτυρο και αμύγδαλα.

Με μία πρώτη ματιά είναι εμφανές ότι ο ταχινένιος χαλβάς είναι πλούσιος σε θρεπτικά συστατικά, ενώ ο σιμιγδαλένιος υστερεί.

Αυτό οφείλεται στην μεγάλη περιεκτικότητα του σε νερό (ο σιμιγδαλένιος έχει 63% υγρασία).

Εξετάζοντας την περιεκτικότητα αλλά και το είδος των μακροθρεπτικών συστατικών, βλέπουμε :

Πρωτεΐνες

Ο σιμιγδαλένιος περιέχει μικρή ποσότητα πρωτεϊνών, οι οποίες μάλιστα δεν είναι υψηλής βιολογικής αξίας.

Αντίθετα αυτός από ταχίνι περιέχει 7 φορές περισσότερη πρωτεΐνη και μάλιστα υψηλής βιολογικής αξίας.

Στην ποσότητα των 100 γρ χαλβά μπορεί να καλύψει το 25% των ημερήσιων αναγκών σε πρωτεΐνη ενός ατόμου με βάρος 70 κιλών με μέτρια φυσική δραστηριότητα.

Χάρη σε αυτό, μπορεί να υποκαταστήσει εν μέρει το κρέας και να μειώσει την κατανάλωση του. Επίσης το καθιστά ως ιδιαίτερα σημαντικό τρόφιμο για αυτούς που αποφεύγουν το κρέας από την διατροφή τους ή νηστεύουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Λιπαρά

Το λίπος είναι ένα θρεπτικό συστατικό για το οποίο γίνεται ιδιαίτερος λόγος τα τελευταία χρόνια.

Συνήθως ενοχοποιείται για διάφορες παθολογικές καταστάσεις.

Στην πραγματικότητα όμως είναι ένα απαραίτητο θρεπτικό συστατικό για τον άνθρωπο.

Μάλιστα κάποια συγκεκριμένα λιπαρά οξέα ονομάζονται απαραίτητα για την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού, αφού ο ίδιος δεν μπορεί να τα συνθέσει. Αυτά είναι τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα.

Ο ταχινένιος χαλβάς περιέχει σημαντικές ποσότητες τέτοιων λιπαρών οξέων, η κατανάλωση των οποίων έχει συσχετισθεί σε πολλά ερευνητικά αποτελέσματα με την μείωση της χοληστερόλης.

Γι΄ αυτό και πολλοί είναι αυτοί που συστήνουν την κατανάλωση ταχινιού σε υπερχοληστερολαιμικούς.

Αντίθετα, ο σιμιγδαλένιος χαλβάς, όταν περιέχει σπορέλαιο ή βούτυρο, είναι πολύ πλούσιος σε κορεσμένα λιπαρά οξέα που ενοχοποιούνται για την δημιουργία αθηρωματικής πλάκας και καρδιαγγειακών προβλημάτων.

Προχωρώντας ένα ακόμα βήμα, παρατηρώντας τα επιμέρους θρεπτικά συστατικά των δύο ειδών και πάλι βλέπουμε ότι ο ταχινένιος χαλβάς υπερτερεί, αφού περιέχει σημαντικές ποσότητες αντιοξειδωτικών ουσιών όπως είναι οι λιγνάνες, η βιταμίνη Ε και το σελήνιο.

Οι αντιοξειδωτικές ουσίες είναι θρεπτικά συστατικά που λαμβάνουμε από ορισμένα τρόφιμα και βασική τους λειτουργία είναι η αντιμετώπιση των ελευθέρων ριζών. Η δράση των ελευθέρων ριζών έχει ενοχοποιηθεί επανηλειμένως για την δημιουργία νεοπλασιών (καρκίνου) και καρδιαγγειακών νόσων.

Οι σημαντικές ποσότητες αντιοξειδωτικών ουσιών που περιέχονται στον χαλβά από ταχίνι μπορούν να θεωρηθούν ως το δεξί χέρι του κάθε ανθρώπου που τις λαμβάνει, κατά του καρκίνου και των καρδιαγγειακών. Επίσης ο ταχινένιος χαλβάς περιέχει σημαντικές ποσότητες σιδήρου, μαγνησίου και καλίου.

Παρακάτω παρατίθενται οι περιεχόμενες ποσότητες σε 100 γρ προϊόντος.

Η διαφορά στην περιεκτικότητα των παραπάνω στοιχείων είναι οφθαλμοφανής.

Τα τρία συγκεκριμένα μικροθρεπτικά συστατικά είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την υγεία αλλά και την καλή λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η υψηλή πρόσληψη καλίου επιτρέπει την καλύτερη ρύθμιση της πίεσης οπότε και την πρόληψη της υπέρτασης ενώ το μαγνήσιο στην καλύτερη λειτουργία του μυϊκού και νευρικού συστήματος.

Κλείνοντας δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφερθούμε στην θερμιδική αξία των δύο ειδών.

Έτσι λοιπόν ο ταχινένιος χαλβάς περιέχει 2,5 φορές περισσότερες θερμίδες, οι οποίες οφείλονται κατά ένα σημαντικό μέρος στα περιεχόμενα λιπαρά του, τα οποία όμως όπως προαναφέρθηκε είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για την υγεία του ανθρώπου.

Επίσης ο σιμιγδαλένιος χαλβάς στην ίδια ποσότητα περιέχει λιγότερες θερμίδες επειδή είναι πλούσιος σε νερό.

Εάν η θερμιδική αξία υπολογισθεί στα δύο τρόφιμα επί ξηρού, τότε αυτή σχεδόν εξισώνεται.