Logodiatrofis.gr

Η σημασία της βιταμίνης D

Προσοχή πρέπει να δοθεί στην ανεπάρκεια βιταμίνης D στην ιατρική&φαρμακευτική πρακτική.

 

Οι διαθέσιμες πληροφορίες μέχρι σήμερα σχετικά με τη βιταμίνη D από τις πειραματικές, οικολογικές, case-control, αναδρομικές και προοπτικές μελέτες παρατήρησης, μετα-ανάλυσεις, καθώς και μικρότερες μελέτες παρέμβασης δεδομένων, είναι σημαντικές και επιβεβαιώνουν ότι οι βιταμίνες ηλιοφάνειας παίζουν ουσιαστικό ρόλο σε μια ποικιλία φυσιολογικών και προληπτικών λειτουργιών [1-13]. Τα αποτελέσματα των μελετών αυτών είναι με βάση τη σύσταση να βελτιωθεί η γενική κατάσταση της βιταμίνης D σε παιδιά και ενήλικες με τη βοήθεια ενός υγιούς τρόπου προσέγγισης για έκθεση στο ηλιακό φως, η κατανάλωση τροφών που περιέχουν βιταμίνη D και η συμπλήρωση με τα παρασκευάσματα βιταμίνης D.

To Ιατρικό Ινστιτούτο που χρησιμοποίησε ένα μοντέλο πληθυσμού βιταμίνης D με συνιστώμενες ημερήσιες δόσεις της να ικανοποιούν το 97,5% του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών έκανε διάφορες υποθέσεις κατά τη διατύπωση συστάσεων τους. Υπέθεσαν ότι τα περισσότερα παιδιά και ενήλικες λάμβαναν αρκετή βιταμίνη D από διατροφικές πηγές και το ηλιακό φως. Αναγνώρισε τη σημασία της βιταμίνης D για την σκελετική υγεία και αγνόησε όλες τις μελέτες συσχέτισης και οικολογικές μελέτες σχετικά με άλλα οφέλη για την παρέμβαση στην υγεία της βιταμίνης D. Εξέφρασε επίσης ανησυχίες ότι η αύξηση της πρόσληψης βιταμίνης D θα αυξήσει τους κινδύνους για την πιθανή τοξικότητα της βιταμίνης D στο γενικό πληθυσμό. Ωστόσο προσεκτική διερεύνηση και περαιτέρω ανάλυση των δεδομένων τους και πιο πρόσφατα δεδομένα δημιούργησε αμφισβήτηση για της συστάσεις για τις συστάσεις τους.

Μία από τις μελέτες που ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης χρησιμοποιεί προτείνοντας ότι τα επίπεδα στο αίμα της 25 (ΟΗ) D χρειάζεται μόνο να είναι τουλάχιστον 20 ng / mL για την μέγιστη υγεία των οστών είναι η μελέτη της Priemel κ.ά.. [42], οι οποίοι αξιολόγησαν 675 Γερμανούς ενήλικες οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους πρόωρα σε ένα ατύχημα και το αίμα τους χρησιμοποιήθηκε για 25 (ΟΗ) D ανάλυση και οστά για την απόδειξη της οστεομαλακία το σήμα κατατεθέν την ελλειψη βιταμινης D και της νόσου. Αν και οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις οστεομαλακίας στους ενήλικες που είχαν έναν ορό 25 (OH) D> 30 ng / mL. Ωστόσο, όταν Υο ΙΙ αναθεωρησε αυτή τη μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πάνω από το 99% των κατά τα άλλα υγιων ενήλικων ηλικίας 20-90 χρόνων δεν είχαν καμία ένδειξη οστεομαλακίας οστών ανεπάρκειας βιταμίνης D , με τα επίπεδα στο αίμα να είναι πάνω από 20 ng / mL και ως εκ τούτου, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό το επίπεδο ήταν επαρκες για την πρόληψη ανεπάρκειας της βιταμίνης D. Το ΙΙ όμως έκανε λάθος στην αξιολόγησή τους σύμφωνα με την οποία πήραν το συνολικό αριθμό των ενηλίκων που είχαν ένα επίπεδο στο αίμα της 25 (ΟΗ) D μεταξύ 21- 29 ng / mL και οι οποίοι παρουσίαζαν ενδείξεις οστεομαλακίας ως αριθμητή και το χώρισε από όλους τους ενήλικες που είχαν με ένα επίπεδο στο αίμα της 25 (ΟΗ) D <29 ng / mL και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν λιγότερο από 1%. Η Ενδοκρινολογική Εταιρεία [22] επεσήμανε, ωστόσο, ότι η σωστή μέθοδος ήταν να πάρει το συνολικό αριθμό που είχε οστεομαλακία με τα επίπεδα στο αίμα της 25 (ΟΗ) D μεταξύ 21-29 ng / mL και να διαιρεθει με το συνολικό αριθμό των ενηλίκων που είχαν την ίδια φάσμα των επιπέδων στο αίμα των 21-29 ng / mL. Όταν έγινε αυτό 24% των κατά τα άλλα υγιων ενήλικων που είχαν ένα επίπεδο στο αίμα των 21-29 ng / mL είχαν ενδείξεις της ανεπάρκειας βιταμίνης D ένδειξη οστεομαλακίας των οστών.

Οι Veugelers και Ekwaru [26] κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης υποτίμησε το ποσό της βιταμίνης Α που απαιτείται για την επίτευξη της 25 (ΟΗ) D από 20ng / mL γιατί έκαναν ένα στατιστικό σφάλμα στην εκτίμηση της συνιστώμενης διαιτητικής πρόσληψης για την βιταμίνη D. οι et Ekwaru al. [23] ανέφερε ότι οι ενήλικες που είχαν πρόσληψη 20.000 IUs καθημερινά για περισσότερο από ένα χρόνο δεν είχαν συσχετισθεί με οποιοδήποτε ανεπιθύμητη τοξικότητα και τα επίπεδα στο αίμα τους 25 (ΟΗ) D ήταν <100 ng / ml, το οποίο θεωρείται από το ΙΙ, Ενδοκρινολογική Εταιρεία και πολλά εργαστήρια αναφοράς να είναι το ανώτερο όριο του φυσιολογικού. Η μελέτη κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι τα παχύσαρκα άτομα χρειάζονται 2,5 φορές περισσότερη βιταμίνη D να αυξήσει τα επίπεδα στο αίμα της 25 (ΟΗ) D στον ίδιο βαθμό όπως ένα φυσιολογικό άτομο βάρους. Η Endocrine Society χρησιμοποίησε ένα ιατρικό μοντέλο για τις συστάσεις τους για την πρόληψη και τη θεραπεία της ανεπάρκειας της βιταμίνης D. Οι συστάσεις στις κατευθυντήριες γραμμές της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας για την πρακτική της IUs 400-1000, 600-1000 IUs και 1500-2000 IUs της βιταμίνης D καθημερινά για παιδιά 0-1 ετών, 1-18 ετών, 19-70 ετών και 70+ ετών, αντίστοιχα, είναι συστάσεις για το ημερήσιο συμπλήρωμα για να βοηθήσουν στη διατήρηση των επιπέδων της 25 (ΟΗ) D ορού άνω των 30 ng / mL με την προτιμώμενη τιμή να είναι 40-60 ng / mL [22]. Αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με την υγιεινή των 25 (ΟΗ) D.

Επιπλέον, είναι σημαντικό ότι με τη σύσταση της βιταμίνης D θα πρέπει να θεωρείται και ο παράγοντας ασβεστίου. Προς το παρόν είναι αβέβαιο ως προς το πόσο υψηλά επίπεδα στο αίμα της 25 (ΟΗ) D πρέπει να φτάσουν πριν προκαλέσουν αρνητικές συνέπειες για την υγεία. Η Ενδοκρινολογική Εταιρεία, το ΙΙ και πολλά εργαστήρια αναφοράς έχουν δείξει ότι το ανώτερο όριο του φυσιολογικού για 25 (ΟΗ) D είναι 100 ng / mL. Η σύσταση αυτή βασίζεται αποκλειστικά στην ασβεσταιμική επίδραση της βιταμίνης D και όχι σε άλλες συνέπειες για την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της θνησιμότητας. Περαιτέρω έρευνα απαιτείται για να καταλάβετε καλύτερα τι απαιτείται για το επίπεδο στο αίμα της 25 (ΟΗ) D για βέλτιστη υγεία [14-17].

1. Holick, M.F. Vitamin D deficiency. N. Engl. J. Med. 2007, 357, 266–281.

2. Holick, M.F.; Chen, T.C. Vitamin D deficiency: A worldwide problem with health consequences. Am. J. Clin. Nutr. 2008, 87, 1080S–1086S.

3. Holick, M.F. The vitamin D deficiency pandemic: A forgotten hormone important for health. Public Health Rev. 2010, 32, 267–283.

4. Wacker, M.; Holick, M.F. Vitamin D—Effects on skeletal and extraskeletal health and the need for supplementation. Nutrients 2013, 5, 111–148.

5. Juzeniene, A.; Moan, J. Beneficial effects of UV radiation other than via vitamin D production. Dermatoendocrinology 2012, 4, 109–117.

6. Schöttker, B.; Jorde, R.; Peasey, A.; Thorand, B.; Jansen, E.H.; Groot, L.D.; Streppel, M.; Gardiner, J.;

7. Ordóñez-Mena, J.M.; Perna, L.; et al. Consortium on Health and Ageing: Network of Cohorts in Europe and the United States: Vitamin D and mortality: Meta-analysis of individual participant data from a large consortium of cohort studies from Europe and the United States. BMJ 2014, 34, g3656, doi:10.1136/bmj.g3656.

8. Holick, M.F.; Binkley, N.C.; Bischoff-Ferrari, H.A.; Gordon, C.M.; Hanley, D.A.; Heaney, R.P.; Murad, M.H.; Weaver, C.M. Endocrine Society. Evaluation, treatment, and prevention of vitamin D deficiency: An endocrine society clinical practice guideline. J. Clin. Endocrinol. Metab. 2011, 96, 1911–1930.

9. Ekwaru, J.P.; Zwicker, J.D.; Holick, M.F.; Giovannucci, E.; Veugelers, P.J. The importance of body weight for the dose response relationship of oral vitamin D supplementation and serum 25-hydroxyvitamin D in healthy volunteers. PLoS One 2014, 9, e111265.

10. Biancuzzo, R.M.; Young, A.; Bibuld, D.; Cai, M.H.; Winter, M.R.; Klein, E.K.; Ameri, A.;

11. Reitz, R.; Salameh, W.; Chen, T.C.; et al. Fortification of orange juice with vitamin D(2) or vitamin D(3) is as effective as an oral supplement in maintaining vitamin D status in adults. Am. J. Clin. Nutr. 2010, 91, 1621–1626.

12. Heaney, R.P.; Davies, K.M.; Chen, T.C.; Holick, M.F.; Barger-Lux, M.J. Human serum 25-hydroxycholecalciferol response to extended oral dosing with cholecalciferol. Am. J. Clin. Nutr. 2003, 77, 204–210.

13. Veugelers, P.J.; Ekwaru, J.P. A statistical error in the estimation of the recommended dietary allowance for vitamin D. Nutrients 2014, 6, 4472–4475.

14. Gröber, U.; Spitz, J.; Reichrath, J.; Kisters, K.; Holick, M.F. Vitamin D: Update 2013: From rickets prophylaxis to general preventive healthcare. Dermatoendocrinology 2013, 5, 331–347.

15. Godar, D.E.; Pope, S.J.; Grant, W.B.; Holick, M.F. Solar UV doses of adult Americans and vitamin D(3) production. Dermatoendocrinology 2011, 3, 243–250

16. Heaney, R.P. Guidelines for optimizing design and analysis of clinical studies of nutrient effects. Nutr. Rev. 2014, 72, 48–54.

15. Autier, P.; Boniol, M.; Pizot, C.; Mullie, P. Vitamin D status and ill health: A systematic review. Lancet Diabetes Endocrinol. 2014, 2, 76–89.

17. Holick, M.F.; Grant, W.B. Vitamin D status and ill health. Lancet Diabetes Endocrinol. 2014, 2, 273–274.

Αγγελική Στασινού

Τελειοφ. Διαιτολόγος-Διατροφολόγος

Μέλος της Ομάδας Logodiatrofis.gr

aggelikistas @ hotmail.com