Τα συντηρητικά στα τρόφιμα χρησιμοποιήθηκαν ως αναγκαία συστατικά για τη συντήρηση των τελευταίων.

Αν και η προσθήκη των συγκεκριμένων ουσιών στα τρόφιμα θεωρείται ασφαλής για την υγεία του πληθυσμού, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις χημικές αυτές ουσίες με καχυποψία και επιφυλακτικότητα.

Ο κατάλογος των τροφίμων που υφίστανται προσθήκη είναι αρκετά μακρύς και περιλαμβάνει προϊόντα όπως ζωικά λίπη, φυτικά έλαια, προϊόντα αρτοποιίας, δημητριακά πρωινού, σνακ, προϊόντα ψαριού, καρυκεύματα, τσίχλες και αμέτρητα άλλα, των οποίων συχνοί καταναλωτές είναι και τα παιδιά.

 

Τίθεται, λοιπόν το ερώτημα, κατά πόσο θεωρούνται ασφαλή τόσο τα πρόσθετα αυτά όσο και τα τρόφιμα για τα παιδιά;

Το 1973, ο Benjamin Feingold, παιδίατρος και αλλεργιολόγος, παρουσίασε στον Αμερικάνικο Ιατρικό Σύλλογο εκτεταμένη έρευνα που συσχέτιζε τη λήψη πρόσθετων ουσιών μέσω τροφίμων με τις μαθησιακές και συμπεριφοριστικές δυσλειτουργίες των παιδιών.

Η έρευνα βασιζόταν σε πάνω από 1200 περιπτώσεις παιδιών και μελετούσε πάνω από 3000 πρόσθετα τροφίμων.

Την ίδια στιγμή η πιο σημαντική έρευνα στον τομέα αυτό περιελάμβανε τη μελέτη μόλις 10 πρόσθετων ουσιών.

Η πρωτοποριακή του εργασία διακωμωδήθηκε και νέες μελέτες έγιναν, για να διαψεύσουν τους ισχυρισμούς του.

Παρ΄ όλα αυτά, περίπου το 50% όσων ακολούθησαν τη Δίαιτα Feingold παρουσίασαν σημαντικά σημάδια βελτίωσης της υπεκινητικότητας.

Η Δίαιτα Feingold

Η Δίαιτα Feingold στηρίζεται στην αναγνώριση και εξάλειψη όλων των συνθετικών χρωμάτων και αρωμάτων, συγκεκριμένων συντηρητικών και σαλικυλικών από τη διατροφή και κατά συνέπεια, όλων των τροφίμων που τα περιέχουν.

Οι ουσίες αυτές πιστεύεται πως συνδέονται με διαταραχές συμπεριφοράς, υπερκινητικότητα, μαθησιακές δυσκολίες και δυσκολίες συγκέντρωσης σε ευαίσθητα παιδιά.

Τη δίαιτα αυτή ακολουθούν άτομα που έχουν διαγνωσθεί ευαίσθητα ή ύποπτα για ανάπτυξη υπερκινητικότητας.

Θεωρείται πως παιδιά κάτω των 6 ετών ανταποκρίνονται σε αγωγή 1 εβδομάδας, ενώ τα μεγαλύτερα χρειάζονται 2-6 εβδομάδες προκειμένου να επιτύχουν αποτελέσματα.

Τι στάση πρέπει να κρατήσουμε;

Κανείς δεν είναι σίγουρος ότι οι ουσίες αυτές επηρεάζουν την ανάπτυξη δυσλειτουργιών στα παιδιά. Ο περιορισμός της κατανάλωσης γλυκών και αλμυρών τροφών που περιέχουν συντηρητικές ουσίες μπορεί να αποτελεί έναν ακόμη λόγο βελτίωσης των δυσλειτουργιών και να μη συμβάλλει σε τίποτα η αποφυγή των πρόσθετων ουσιών.

Συμπέρασμα;

Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ συμφώνησε να ανοιχτούν νέοι δρόμοι για έρευνες, καθώς γίνεται ολοένα και πιο φανερό πως τα πρόσθετα τροφίμων επιδρούν στην παιδική υπερκινητικότητα.

Το σίγουρο είναι πως, αν οι υποψίες αποδειχθούν αληθείς, η βιομηχανία τροφίμων θα αναγκαστεί να κάνει δαπανηρές αλλαγές στην παραγωγική διαδικασία.

Μαίρη Δρίλλη
Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, BSc